Evaluatie Beeldende Vorming in de bovenbouw

Ik denk dat ik veel heb geleerd in de bovenbouw, omdat ik de kans heb gekregen om echt op zoek te gaan. Ik kreeg de vrijheid om zelf mijn onderwerpen en werkwijzen te kiezen en ik mocht flinke periodes aan hetzelfde onderzoek werken. Dit zorgde ervoor dat ik de diepte in kon. Ik kon mijn eigen fascinaties uitwerken en nieuwe dingen ontdekken. Ik heb mezelf geprobeerd uit te dagen door foto's te maken en door niet alleen een mooi plaatje te produceren. In plaats daarvan heb ik echt Kunst gemaakt.

Wat daarbij zeker geholpen heeft zijn de lessen kunstgeschiedenis. De kennis die ik hierbij opdeed zorgde ervoor dat ik anders naar kunst ging kijken en dat ik veel meer kunstvormen en stromingen kon waarderen. Ik begreep ze nu, dus kon ik er ook van houden. De volgende stap was deze zelf te gaan produceren. Daarbij ben ik er vaak tegenaan gelopen dat ik ik mijn eigen werk niet mooi of origineel genoeg vond. Daar heb ik echt een stap in gezet. Ik heb geleerd dat kunst, althans voor mij, niet altijd origineel of mooi hoeft te zijn om gewaardeerd te worden en om de naam Kunst te mogen dragen. Het accepteren van deze zekere "imperfectie" is een grote stap voor mij als perfectionist. Dit zal ik zeker meenemen in mijn verdere leven en op andere terreinen proberen toe te passen.

Daarnaast denk ik dat BV je vormt tot een mens met een brede culturele kennis. Dat zorgt ervoor dat je andere culturen beter begrijpt. Zeker in deze tijden is dat een belangrijk gegeven. Ik ben blij dat ik over veel dingen mee kan praten en dat ik ergens een goed onderbouwde mening over kan vormen omdat ik verstand van zaken heb.

Wat de toekomst betreft denk ik dat ik altijd geïnteresseerd zal blijven in kunst. Dat was ik voordat ik op de middelbare school kwam tenslotte ook al. Nu mijn interesse in kunst zich uitgebreid heeft, zijn er nieuwe deuren voor me open gegaan. Ik kan nu van veel meer kunst genieten. Toch heb ik nog wel wat te leren. Soms ben ik bij een tentoonstelling die ik helemaal niet begrijp en daarom ook niet leuk vind. Misschien komt dat met de jaren, of is het gewoon niet mijn cup of tea ;)

Ik ben blij dat ik BV gekozen heb, omdat het een leuk vak was om te volgen. Het is zeker geen nietsnutvak, zoals sommigen denken. Je moet er hard voor werken en het kost veel tijd. Als je die tijd er echter insteekt, levert het je ook veel op.

Abstract kleurgebruik - vervolg

Na de zomervakantie pakte ik het onderzoek naar abstract kleurgebruik weer op. Ik ging verder met het maken van studies.

Van deze studies ben ik helaas de foto's verloren, al weet ik zeker dat ik ze heb gemaakt. Later zullen we deze echter nog terugzien, maar dan ietwat... verknipt ;).

Omdat ik er ondertussen achter was dat mijn werk groots en meeslepend moest worden, ben ik op zoek gegaan naar wat groot dan moest zijn. Dus: hoe groot was groot genoeg voor mij? Ik wilde dat, net als bij de werken van Rotkho, het gezichtsveld van de toeschouwer volledig gevuld zou worden door mijn werk. Om dit voor elkaar te krijgen had ik een heel groot doek nodig. Zó groot dat dat niet zomaar te koop is.  Ik moest dus zelf een doek gaan maken. Op school vond ik stukken katoen die ik mocht gebruiken. Ik koos het grootste stuk, knipte er een rechthoek van en beschilderde het met latex.

Nadat ik het doek bewerkt had met latex kon ik erop gaan schilderen. Ik pakte daarvoor mijn oude vriend ecoline erbij (wat ik ook gebruikte in mijn werk in 4V) en ging enthousiast aan de slag in rood- en blauwtinten. Toen het werk nat was was ik super tevreden. Ik vond het de donkere look van de schildering er supercool uitzien! Het had iets mysterieus. Ik was helemaal gelukkig met de manier waarop de ecoline in de holletjes van het doek zonk en daar een donkere poel kleur veroorzaakte. Toen ik de volgende dag op school kwam om te kijken hoe het erbij lag, werd ik onaangenaam verrast. Alle donkerheid was uit het doek verdwenen! Nu zat ik met een enorme lap tie-die stof... wat ging ik daar ooit nog mee doen?

Na lang wikken en wegen en een halve start gemaakt hebben om een foto-opdracht te gaan doen, heb ik besloten dat ik het ontzettend zonde vond om dat grote doek zomaar bij het grofvuil te smijten. Ik moest en zou er nog wat moois van maken. Om het geheel spannender te maken, besloot ik dat ik dit doek uit zijn verband moest trekken. Daarom knipte ik het doek doormidden.

Ik plakte de delen van het doek op een ondergrond die ik had gemaakt van vellen van en soort behang dat ik in de berging vond, De ruimte tussen de delen in maakte ik zwart. Ik hoopte dat het geheel zo zijn donkerdere look terug zou krijgen.

Vervolgens pakte ik mijn studies, waarvan ik de foto's kwijt ben, en sneed ze met de snijmachine in stukken zodat de mooiste stukken overbleven. Deze stukken heb ik op verschillende manieren geprobeerd te rangschikken. Uiteindelijk plakte ik ze op.

Dit is het eindresultaat! Ik had geluk dat ik zo'n prachtige ruimte kreeg om mijn werk in te exposeren. Ik maakte aan de bovenkant van het doek latten vast, zodat ik de latten op het randje van de muur kon leggen. Met wat extra gewicht bleef het doek zo mooi hangen. In het kader van ons overkoepelende thema "Wij zijn..." heb ik gekozen voor het woord "verknipt". Dit staat voor het letterlijke verknippen van de werken, maar ook voor een figuurlijke verkniptheid: die van de wereld om ons heen. Het paars/blauw/rode doek doet mij denken aan blauwe plekken. We lopen blauwe plekken op aan de verknipte wereld om ons heen. Terroristische aanslagen, honger, dood, armoede, natuurvervuiling en -geweld schokt ons allemaal. Maar we laten ons niet kisten. De kleuren in het midden laten ons zien dat er altijd licht en dus hoop is in de duisternis.

Eigen Fascinatie "onderzoek"

Na de stopmotionopdracht was het weer tijd voor een vrije opdracht. Hierin mochten we een fascinatie van onszelf gaan onderzoeken en uiteindelijk een vrij eindwerk maken. Ik koos voor mijn fascinatie voor kleur in combinatie met pure, abstracte voorstellingen. Ik begon met het maken van een pinterestboard hiervoor: https://nl.pinterest.com/irisgriffioen/less-more/. Hierop zie je dat ik alle kanten op vlieg: van felgekleurd naar zwartwit, van bont naar monochroom.

Ik begon mijn zoektocht door (veelal close-up) foto's te maken thuis en rond school. Dit leverde de volgende resultaten op:

Echt tevreden was ik niet over de foto's. Sommigen waren wel mooi, omdat ik vond dat ze een spannend lijnenspel in zich hadden. Door de compositie en sterke uitvergroting werden de objecten die ik fotografeerde vrijwel onherkenbaar. Dit wilde ik vasthouden. Ik ging daarom op zoek naar een voorstelling die ik sterk uit kon vergroten, zodat alleen het kleur en lijnenspel overblijft.

Ik koos een schilderij uit waarin ik een mooi licht-donker en complementair kleurcontrast zat. Ik vergrootte de afbeelding uit en koos een stukje wat ik spannend genoeg vond om na te schilderen. Het resultaat hiervan is te zien op de foto rechtsonder. Ik heb deze studie niet afgemaakt, omdat ik tot de conclusie kwam dat dit niet groot genoeg was en bovendien niet spannend genoeg. Het moest toch abstracter worden.

Op aanraden van mijn docent heb ik daarna de tentoonstelling van Mark Rothko bezocht in Den Haag. Hier maakte ik kennis met zijn enorme kleurvlakken. De grootte van zijn werk sprak me aan. Ik wilde ook zoiets kolossaals maken en imponeren met niets anders dan kleuren!

In de geest van Rothko ben ik ook kleurvlakken gaan schilderen.

Ik heb ook meer vloeiende werken gemaakt.

Om het effect echt goed vast te kunnen leggen maakte ik er ook filmpjes van.

Om een bepaalde kleurintensiteit te bereiken nadat het werk gedroogd was, ging ik aan de slag met het over elkaar aanbrengen van verschillende kleuren olieverf.

Hier zien we een samenvoegsel van wat ik allemaal geprobeerd heb. Het aanbrengen van de kleuren over elkaar had niet het gewenste effect. Hier ben ik aan het eind van 5V gestrand. Ik heb hier geen uitwerk meer uit kunnen persen voor het eind van het jaar.

Stop motion Zwanenmeer

Hierboven het resultaat van onze stopmotionopdracht. In een groepje van drie moesten we een filmpje maken met behulp van stopmotion. Wij kozen als thema "Het Zwanenmeer" en besloten ook de bijbehorende muziek te gebruiken. In een scène van het Zwanenmeer wordt de zwarte zwaan een witte zwaan. Deze overwinning besloten wij op een andere manier uit te beelden.

Dit pinterestboard diende hierbij als inspiratie: https://nl.pinterest.com/irisgriffioen/stop-motion/

Allereerst maakten we voor de opening een groot grijsgemeleerd vel. Op dit vel schilderden we een witte en een zwarte zwaan. Op losse vellen papier schilderden we sierlijke letters om de titel in beeld te brengen. Om de thematiek duidelijk te maken, lieten we het titelscherm letterlijk doormidden scheuren, dwars door het hart wat tussen de zwanen in stond.

Vervolgens komt het muziekdoosje in beeld. Het was lastig om het langzaam open te laten gaan, omdat het dekseltje natuurlijk niet uit zichzelf geopend bleef. Met behulp van stokjes is het ons uiteindelijk toch gelukt om de opening goed op de foto's te krijgen.

Daarna zoomen we in op de ballerina in het doosje. We hebben het laten lijken als of we van de echte wereld, overgaan in een fantasiewereld, op het moment dat de plastic ballerina overgaat in een ballerina van vlees en bloed. Christel speelde de ballerina. We hebben de ballerina bewust in het zwart gekleed, omdat zij verstrikt raakt tijdens het maken van haar pirouettes. Deze verstrikking stond symbool voor een meisje of vrouw die in de problemen raakt. De zwarte kleding draagt bij aan de mistroostige sfeer daarvan.

Vervolgens komt de prins, de witte zwaan, in beeld. Tim speelde de prins. De prins is, uiteraard, in wit gekleed en draagt een wit zwaard. Nadat de prins de ballerina bevrijdt heeft, gaat het beeld over in getekende beelden. Hierin is het eindgoed-algoed einde te zien: de jurk van de prinses kleurt rood, nu ze weer liefde heeft gevonden. De kleur komt weer terug in de fantasiewereld.

Als outro herhaalden we de intro, maar dan achterstevoren. Dit staat symbool voor het "sluiten" van het verhaal (zoals je ook een sprookjesboek sluit) en voor het helen van de scheur (de emotionele toestand van de ballerina).

Opdracht Mens in beeld - driedimensionaal

In februari 2014 begonnen we aan onze nieuwe opdracht. Na de tweedimensionale opdracht van die hieraan voorafgaande periode, moesten we nu een driedimensionaal werk maken. Opnieuw stond de mens centraal. We begonnen door een beeldje te kleien à la klassieke standbeelden zoals de Venus van Milo. We moesten onze eigen draai geven aan een klassieke vormgeving. Ik raakte geïnspireerd door de Nikè van Samothrace die in het Louvre in Parijs staat. Ik begon met het namaken van het beeld en kwam er al snel achter dat dat niet meeviel! De vleugels bleven maar naar beneden zakken of afbreken, ook na herhaaldelijk drogen of juist heel goed luchtdicht afsluiten. Ik had als doel om de vleugels heel bijzonder te maken. Oorspronkelijk wilde ik ze ook heel groot maken, maar dit bleek niet mogelijk door het grote gewicht wat dat met zich mee zou brengen (kleinere vleugels lukten al niet...). Toen dat plan van de baan was wilde ik de vleugels op een andere manier bijzonder maken. Ik had het idee om ze helemaal uit te hollen en alleen de randjes intact te laten, maar ook dit idee moest ik verwerpen omdat de vleugels niet stevig genoeg bleken. Uiteindelijk zou ik de vleugels bewerken met een relief. Dit is er echter nooit van gekomen, omdat het beeldje maar een voorstudie was en we dus door moesten met het volgende deel van de opdracht.

Na het kleibeeldje, gingen we  verder met het serieuzere werk: beeldhouwen. Deze keer moesten we een een mens in beeld brengen of beter gezegd vangen in een stuk speksteen. Ik koos een groot stuk waarvan ik de kleur mooi vond. Dit bleek achteraf een slechte keuze, omdat de steen veel kleine harde deeltjes bevatte, maar ook uit hele harde delen bleek te bestaan. Dit maakte het houwen van een vorm er niet makkelijker op. Ook zou de steen nooit mooi glad worden omdat de keiharde korrels voor krassen zouden zorgen.

Dit wist ik natuurlijk niet vanaf het begin, dus ging ik eerst met goede moed aan de slag. Ik besloot dat ik een lichaamsdeel wilde vangen in mijn steen. De steen had al een beetje de vorm van een rug, dus besloot ik me toe te leggen op ruggen en/of schouders.

Naarmate het proces vorderde en de problemen zich opstapelden, besloot ik van het idee van een realistische voorstelling af te stappen en voor een abstractere vormgeving te kiezen. Ik wilde nu het idee van een menselijk lichaam scheppen. Dus geen specifiek lichaamsdeel, maar een beeld dat de associatie zou oproepen van een menselijke voorstelling. Hiervoor keek ik naar foto's waarin het menselijk lichaam zo geportretteerd was dat het bijna als onherkenbaar kan worden beschouwd. Ik begon daardoor een uitholling in de steen te maken.

Verder dan dit ben ik nooit gekomen, omdat de opdracht mij kwijtgescholden werd om persoonlijke redenen.

Voor inspiratie heb ik dit pinterestboard gebruikt: https://nl.pinterest.com/irisgriffioen/the-art-of-the-human-body/

Onderzoek: abstract kleurgebruik

Dit jaar trek ik het onderzoek wat ik vorig jaar al in gang heb gezet door. Ik ga op zoek naar hoe ik kleuren van het doek kan laten spatten, hoe kleuren mensen kunnen bewegen of zelfs ontroeren. Ik heb vorig jaar een enorme zoektocht doorgemaakt over hoe ik dit wilde doen. Ik heb geëxperimenteerd met het over elkaar aanbrengen van kleuren, met het vermengen van verf op papier en met het schilderen van kleurvlakken. Dit jaar heb ik besloten dat het onderzoek meer richting moet krijgen, zodat ik niet blijf ronddolen, maar een praktische aanpak kan hanteren. Daarom heb ik ervoor gekozen om me toe te gaan leggen op de technieken die de Color Field Painters gebruiken bij het tot creëren van hun werken.

Omdat ik vorig jaar de werken van Mark Rothko met mijn eigen ogen heb mogen aanschouwen en gegrepen werd door zijn werk, besloot ik te gaan oefenen met de door hem gebruikte techniek. Hij verdunt olieverf met ontzettend veel terpentijn, waardoor er doorschijnende lagen ontstaan. Hij brengt veel van deze lagen over elkaar aan en wisselt hierbij kleuren af. Hierdoor krijgen zijn kleurvlakken een diepte en rijkheid die niet met een laagje verf te bereiken is.

Ik ben nu bezig om deze techniek zelf te ontdekken en te bedenken hoe ik dit wil gebruiken in mijn eigen werk. Ik weet al dat ik het waarschijnlijk heel groot wil gaan maken, misschien wel 2 meter hoog. Als het daadwerkelijk zo groot moet worden, zal ik waarschijnlijk zelf een doek moeten maken van ongebleekt katoen en dat prepareren met gesso.

Omdat het lastig is om zomaar tot een compositie te komen, ga ik op zoek naar een compositie in andere werken. Ik kan bijvoorbeeld een stukje uit een schilderij nemen, daarop inzoomen en dit gebruiken als inspiratie. Het is voor mij belangrijk hoe de kleuren zich tot elkaar verhouden, of ze clashen of juist niet.

Voorlopig zijn mijn onderzoeksvragen:

• Hoe bereik ik een intense kleurbeleving?
• Hoe werk ik met de techniek van Mark Rothko?
• Hoe groot moet het werk zijn? En hoe krijg ik dat voor elkaar?
• Welke "voorstelling" neem ik als leidraad voor het maken van een kleurencompositie?
• Moet mijn compositie een boodschap of emotie uitdrukken? Zo ja, welke?

Opdracht Mens in Beeld - tweedimentionaal

Dit is mijn uiteindelijke kunstwerk geworden. In deze post vertel ik je alles over hoe ik ze heb gemaakt en over het hele proces wat eraan vooraf ging.

Voor mijn kunstwerk wilde ik gebruik maken van vloeiende materialen als ecoline en aquarelverf. Ik wil graag een serie van gezichten schilderen, van verschillende aanzichten. Het verdere doel of de verdere betekenis daarvan wist ik nog niet, maar ik wil graag dat de gezichten een emotie uitdrukken. Ook had ik bedacht dat ik wilde werken met verschillende contrasten, zoals gekleurd en zwart-wit en zachte en harde lijnen. Hieronder mijn eerste opzet daarvan zie je hiernaast. Hierbij heb ik ervoor gekozen om het contrast tussen kleur en zwart-wit in het haar en het gezicht te verwerken. Ook heb ik goed gekeken naar waar het licht vandaan komt en waar dus de schaduw op valt. Dit is een hele simpele opstelling, want je kijkt recht in het gezicht, en de ogen zijn gesloten, wat ervoor zorgt dat er weinig emotie aan vast te plakken valt. Dit wil ik wel veranderen in de rest van wat ik ga maken, want dan wil ik wel graag emoties uitbeelden.

In de les daarop ben ik gaan experimenteren met materialen. Ik heb daarbij onder andere ecoline gebruikt. Ik heb de ecoline verdund en onverdund gebruikt en daarbij uitgeprobeerd hoe de kleuren mengen, hoe ze eruit zien als je ze spettert nadat je ze met verschillende hoeveelheden water gemengd hebt en geprobeerd er een kop mee uit te beelden. Ik was erg tevreden over het effect wat ecoline mij gaf, dus besloot ik dat te gaan gebruiken.

Vervolgens ben ik gaan zoeken naar een vorm die ik wilde gebruiken, een gezicht dus. Ik heb wat plaatjes opgezocht op mijn pinterest board (http://www.pinterest.com/irisgriffioen/art-class/) en ben er een paar na gaan tekenen, totdat ik bij een gezicht kwam wat ik heel mooi vond. Ik ben een plaatje hiervan verder gaan uitwerken.

Ik vond deze schets juist zo mooi door de ogen van het meisje. Ze kijken je echt aan, alsof ze je willen aanspreken om je om hulp te vragen. Ook vond ik het haar erg mooi, ik dacht dat ik daar gemakkelijk een mooi effect aan kon geven door middel van het uitvloeien van ecoline.

De les daarop heb ik diezelfde tekening een aantal keer gekopieerd. Die ben ik over een paar lessen verspreid gaan schilderen met ecoline, om verschillende technieken uit te proberen.

Als eerste ben ik de gezichten in gaan vullen met alleen ecoline, al dan niet verdund met water. Ook hierbij heb ik het contrast tussen zwart-wit en gekleurd gebruikt. Ik had hier een kleurenpallet voor uitgekozen van rood, magenta, en blauw. 

 Voor het zwart-wit effect gebruikte ik verdunde en onverdunde zwarte ecoline. Ik heb verschillende combinaties geprobeerd van het kleurcontrast.Ook heb ik verschillende technieken gebruikt tijdens het schilderen. Ik heb het soms heel erg laten uitvloeien, ook in de omgevingen van het gezicht. Ook heb ik de ecoline laten uitlopen.

Ik vond de zwarte ecoline op sommige plaatsen niet zwart genoeg. Daarom besloot ik op sommige plaatsen de ecoline te mengen met oost-indische inkt. Dit effect vond ik heel mooi, omdat het niet helemaal met elkaar vermengt. Ook ben ik gaan spelen met open ruimtes in de geschilderde gedeelten van het werk. Ik vond het eerdere werk namelijk vaak "te vol" ogen. Ik heb ook een schildering gemaakt die veel strakker was dan de anderen. Om al het donkere daarin te compenseren heb ik kleur gebruikt in het gezicht. Uiteindelijk vond ik dit toch te strak, of te veel een mooi plaatje in plaats van een kunstwerk. Daarom heb ik ook heb ik een keer geschilderd terwijl het papier op een ezel stond, om zo te oefenen met het uitlopen van de ecoline. Dit liep naar mijn mening alleen te veel uit en ik kon het ook niet sturen omdat alles rechtstreeks naar beneden van het papier afrolde.Tot slot combineerde ik dit alles en besloot ik een paar onderdelen in het gezicht wel met kleur in te vullen; de ogen in helder blauw en een zweempje kleur op de lippen.Voor de wenkbrauwen en de wimpers gebruikte ik inkt, waar ik niet helemaal tevreden over was, omdat ik het te onverfijnd vond. Hier heb ik later een oplossing op gevonden.

Nadat ik al deze schilderingen gemaakt had, moest ik een beslissing nemen over hoe groot ik het eindwerk wilde maken. Ik heb gekozen om het op een vrij groot formaat uit te werken, een posterformaat. Ik heb mooi dik, aquarelpapier op school gevonden en mee naar huis genomen. In de vakantie heb ik mij gestort op het kunstwerk.

Ik begon met het maken van een vergrootte schets. Oftewel, ik tekende mijn kunstwerk op een groter papier. Ik had besloten om dit dus uit het hoofd te doen om mezelf zo een uitdaging te geven. Ik had het tenslotte ook kunnen projecteren met de beamer en kunnen overtrekken.

Toen had ik de grote schets had gemaakt, besloot ik dat ik hier kopieën van nodig had. Ik ging namelijk twee kunstwerken maken en de kans bestond dat het niet in een keer goed zou gaan. Daarom plakte ik mijn schets op het raam, plakte er een nieuw vel overheen en trok de tekening over. Dit deed ik nogmaals, zodat ik een back-up had.

Na het overtrekken van de schets kon ik beginnen met het inkleuren van de tekeningen. Ik begon met de rechtse schildering, met blauw en rood-tinten.  Ik heb eerst het gezicht ingevuld en later het haar. Voor het gezicht gebruikte ik Oost-Indische inkt, vaak vermengd met veel water (zoals hiernaast te zien is). Zo kon ik de schaduwen in het gezicht mooi aanbrengen. Voor het haar gebruikte ik ecoline in de kleuren karmijnrood, magenta, scharlakenrood, Pruisisch blauw, turkoois, hemelsblauw en violet. Ik kon ook deze kleuren lichter maken door veel water te gebruiken (wat ik ook veel gedaan heb). Voor de tweede schildering ging ik hetzelfde te werk, alleen met een andere (bontere) kleurencombinatie. Ook heb ik bij beide werken in het haar plekjes leeg gelaten. Zo wilde ik de suggestie van krullen wekken.

Zoals hierboven gezegd vond ik het inkleuren van de wenkbrauwen en wimpers met inkt erg onverfijnd. Daarom heb ik, toen de schilderingen volledig droog waren, met een fineliner de wimper- en wenkbrauwharen aangebracht. Zo kon ik wel mooie dunne haartjes maken.



Voor de ogen en de lippen gebruikte ik ook kleur, zodat er meer levendigheid in het gezicht ontstond. Tenslotte besloot ik dat ik de overige ecoline van het papier wilde laten lopen. Ik vond dit tijdens de experimenten een mooi effect geven en ik hoopte dat het de schilderingen wat minder statig zou maken. Ik heb ervoor gekozen om de kleuren in tegenovergestelde richting van het papier te laten lopen.

En toen was het werk gedaan! Ik heb ze goed laten drogen, wat vrij lang duurde aangezien ik aardig waterig had geschilderd. Op school heb ik ze vervolgens bijgesneden om ze in een lijst te doen (ze werden opgehangen in de gang). Toen ik ze aan het eind van het jaar mee naar huis nam bleek dit echter een klein probleem met zich mee te brengen: de lijsten op school waren geen standaard posterformaat. Nu ik ze op 65x50 heb bijgesneden kan ik dus niet gemakkelijk mooie lijsten vinden om ze thuis op te hangen... Dat is echter wel het doel, dus dan moet ik waarschijnlijk lijsten laten maken.

Ik ben uiteindelijk zeer tevreden met hoe ze eruit zijn komen te zien! Ik vind ze nog steeds mooi en kijk ernaar uit om ze in de woonkamer te hangen :).

Het algemene pinterestboard wat ik voor deze opdracht gebruikt heb is deze: https://nl.pinterest.com/irisgriffioen/art-class/